DISOCCUPAZIONE AGRICOLA, CZYLI ZASIŁEK DLA BEZROBOTNYCH Z BRANŻY ROLNICZEJ

Zasiłek dla pracowników sektora rolnego jest chyba jedynym, który nie został zmodyfikowany przez reformę rynku pracy z 2012 roku (tzw. riforma Fornero), a więc nie został zastąpiony przez nowe zasiłki ASPI i mini-ASPI, które z kolei zostały zastąpione w 2015 r. przez zasiłek Naspi- Wiąże się to też ze specyficznym charakterem tego zasiłku – w odróżnieniu od „normalnego” zasiłku dla bezrobotnych, który wypłacany jest po utracie pracy, zasiłek rolniczy (pozwólcie, że tak będę go w skrócie nazywać, dla wygody) wypłacany jest za okres bezrobocia, który już nastąpił.

Zasiłek rolniczy przysługuje następującym osobom:

• pracownikom zatrudnionym w rolnictwie na czas określony 
• pracownikom zatrudnionym w rolnictwie na czas nieokreślony, pracującym jedynie przez część roku
• drobnym dzierżawcom (tzw. piccoli coloni)
• osobom pracującym w rodzinnych gospodarstwach rolnych (compartecipanti familiari)
• rolnikom posiadającym drobne gospodarstwa, którzy opłacają dobrowolne składki do osiągnięcia 51 dni ubezpieczenia (np. jeśli pracowali w ciągu roku 25 dni, muszą wpłacić dodatkowe 26 dni składek)

OSOBY TE MUSZĄ BYĆ WPISANE W DANYM ROKU DO SPECJALNEGO WYKAZU OSÓB ZATRUDNIONYCH W BRANŻY ROLNICZEJ (ELENCHI NOMINATIVI DEI LAVORATORI AGRICOLI)!

Aby uzyskać prawo do zasiłku, musicie spełniać dodatkowo następujące warunki:

• dwa lata ubezpieczenia społecznego – oznacza to, że musicie być wpisani do wykazu osób zatrudnionych w branży rolniczej co najmniej od dwóch lat LUB mieć opłacony co najmniej tydzień składek na ubezpieczenie społeczne nie rolnicze (extra agricolo) w okresie poprzedzającym te dwa lata
• opłacone co najmniej 102 składki dzienne w ciągu ostatnich dwóch lat – liczy się rok, za który wnioskujecie o przyznanie zasiłku oraz rok poprzedni (np. składając wniosek w 2014 roku, musicie wziąć pod uwagę lata 2012-2013)

Przed 1 stycznia 2013 roku możliwe było otrzymanie mniejszego zasiłku – tzw. indennità di disoccupazione agricola con requisiti ridotti – jeśli przepracowało się co najmniej 78 dni w roku (= opłacone były składki). Jednak reforma rynku pracy z 2012 r. wykluczyła pracowników branży rolniczej z kręgu osób mogących skorzystać z zasiłku mini-ASPI, który zastąpił dotychczasowy mini-zasiłek (indennità di disoccupazione con requisiti ridotti), ale nie jego rolniczą formę. Przez to pracownicy sektora rolniczego o niewystarczającej ilości zapłaconych składek zostali automatycznie pozbawieni możliwości wystąpienia o „mini-zasiłek”, który został zlikwidowany.

WNIOSEK O PRZYZNANIE ZASIŁKU ROLNICZEGO

Jak wspomniałam wyżej, zasiłek rolniczy nie odnosi się do statusu bezrobotnego, który zaistniał w wyniku utraty pracy – jest to raczej coś w rodzaju zapomogi wypłacanej rolnikom za rok poprzedni. Dlatego też do uzyskania prawa do zasiłku nie jest wymagana rejestracja w urzędzie pracy.

Wniosek o przyznanie zasiłku rolniczego można złożyć tylko i wyłącznie drogą elektroniczną lub telefonicznie – nie ma możliwości osobistego złożenia wniosku. INPS daje Wam do wyboru następujące opcje:

• złożenie wniosku na stronie internetowej INPS – musicie być zarejestrowani na portalu i posiadać kod dostępu (PIN)
• złożenie wniosku przez telefon, dzwoniąc na specjalny numer INPS – darmowy 803164 z telefonów stacjonarnych lub płatny 06 164164 z telefonów komórkowych)
• skorzystanie z pośrednictwa związków zawodowych (patronato), które wypełnią wniosek i prześlą go w Waszym imieniu do INPS za pomocą specjalnego programu komputerowego

Wniosek składa się na początku każdego roku – na złożenie go macie czas do 31 marca. Jeśli nie zdążycie tego zrobić, zasiłek niestety przepada.

WYSOKOŚĆ ZASIŁKU ROLNICZEGO

INPS wypłaca zasiłek za tyle dni, ile przepracowaliście w poprzednim roku. Maksymalna ilość dni, za które możecie uzyskać zasiłek, wynosi 180 – od 365/366 dni (czyli całego roku) odejmuje się wszystkie przepracowane przez Was w rolnictwie dni oraz ewentualnie okres przepracowany w innych branżach, chorobowe, urlop macierzyński, wyjazd na stałe zagranicę itd.

Wysokość zasiłku w przypadku osób zatrudnionych na czas określony wynosi 40% otrzymywanej pensji, przy czym za pierwsze 150 dni INPS pobiera dodatkowo tzw. składkę solidarnościową (contributo di solidarietà) w wysokości 9%. Osoby zatrudnione na podstawie umowy na czas nieokreślony otrzymają zasiłek w wysokości 30% wynagrodzenia – w tym przypadku nie jest pobierana składka solidarnościowa.

Przykład: W 2013 roku Kazio pracował w mleczarni – łącznie przepracował tam 172 dni. Był zatrudniony na czas określony, a jego dzienne wynagrodzenie wynosiło 50 euro. 50 euro x 40% = 20 euro 20 euro x 172 dni = 3440 euro 3440 euro – 270 euro (9% składki solidarnościowej za 150 dni) = 3170 euro brutto

Zasiłek wypłacany jest w jednej racie, zazwyczaj na przełomie czerwca i lipca.