POBYT POWYŻEJ 90 DNI – CZŁONKOWIE RODZINY OBYWATELA UE

 

Ostatnia aktualizacja: 14.02.2021 r.

 

UWAGA! Ustawa nr 47/2014 z dnia 28.03.2014 r. stanowi, że niedozwolone jest meldowanie osób, które nie wykażą, że zajmują lokal zgodnie z prawem, dlatego też obecnie do zameldowania wymagany jest też dowód, że macie prawo zajmować dane mieszkanie (akt własności, umowa najmu, umowa użyczenia, pisemna zgoda właściciela itp.).

 
A co, jeśli razem w Wami do Włoch przeprowadza się żona, mąż, dzieci, mama, teść czy inni niepracujący krewni?

Zacznijmy może od definicji „członka rodziny”, zgodnie z ustawą nr 30/2007. Do członków rodziny obywatela UE zalicza się:

• małżonka
• partnera zarejestrowanego w kraju pochodzenia, jeśli kraj ten uznaje związki partnerskie i traktuje je na równi ze związkiem małżeńskim
• dzieci do lat 21 lub pozostające na utrzymaniu obywatela UE (tu są pewne ograniczenia, ale o tym później) oraz dzieci małżonka lub partnera
• rodziców i teściów (w tym również rodzice partnera) pozostających na utrzymaniu obywatela UE

Jeśli chodzi o dzieci, które ukończyły już 21 lat, a nadal pozostają na utrzymaniu rodziców, niektóre urzędy nie uznają zwykłego oświadczenia obywatela UE, że tak właśnie jest i wymagają odpowiedniego zaświadczenia z kraju pochodzenia. Jest to o tyle skomplikowane, że w Polsce tego typu zaświadczenia wydaje bodajże ZUS lub MOPS (wybaczcie, ale nie mam doświadczenia „po stronie polskiej”), więc należałoby takie zaświadczenie przetłumaczyć na włoski, a to oczywiście związane jest z kosztami i bieganiem po urzędach. Na szczęście nie wszystkie urzędy mają tego typu zapędy, więc pozostaje mi tylko życzyć Wam, abyście nie natknęli się na zbyt gorliwego urzędnika.

W celu zameldowania członków rodziny (przy czym skupię się tylko na dokumentach dotyczących właśnie krewnych, nie samego zainteresowanego, bo o tym pisałam w osobnych postach), musicie przedstawić w urzędzie meldunkowym następujące dokumenty:

• ważny dokument tożsamości (polski dowód osobisty lub paszport)
• dokumenty potwierdzające Wasze pokrewieństwo, takie jak akty ślubu, akty urodzenia itp., najlepiej na drukach międzynarodowych, wydawanych przez polskie USC zgodnie z Konwencja Wiedeńską z 1976 r. lub z załączonym formularzem wielojęzycznym zgodnie z Rozporządzeniem UE nr 2016/1191 - nie będziecie musieli ich potem tłumaczyć
• oświadczenie o pozostawaniu na utrzymaniu członka rodziny mającego prawo pobytu (może to być tzw. autodichiarazione)

Aby zameldować członków rodziny, należy posiadać odpowiednie dochody, gwarantujące, że Wasza rodzina nie stanie się ciężarem dla włoskiego systemu socjalnego. Jeśli macie pracę, to nie ma problemu, choć niestety zdarzają się urzędnicy traktujący pracowników na równi z osobami przebywającymi we Włoszech „z wyboru” – nie mają oni racji, co jasno precyzuje okólnik nr 13 z dnia 28.10.2008 r. (niestety nie mogę znaleźć aktywnego linku, ale jeśli komuś się może ten okólnik przydać, piszcie na maila, prześlę plik), w którym Ministerstwo Spraw Wewnętrznych pisze, iż określona wysokość środków na utrzymanie dotyczy tylko i wyłącznie osób niepracujących.

Jak obliczyć roczną wysokość środków na utrzymanie koniecznych do zameldowania członków rodziny? Przede wszystkim, jest to czysta teoria, gdyż Unia Europejska sprzeciwia się określaniu z góry kwoty, poniżej której nie można zejść i nakazuje indywidualne traktowanie każdej sprawy. Tabelka z przedstawionymi minimalnymi środkami utrzymania została wprowadzona w 2008 roku przez wyżej wspomniany okólnik, lecz według mnie nie powinna być ona w ogóle brana pod uwagę. Ponieważ jednak wielu (no dobra, większość ;)) urzędników zapewne się ze mną nie zgodzi, poniżej przedstawiam Wam roczne kwoty obowiązujące w 2020 roku:

Obywatel wnioskujący o zameldowanie: 5977,79 euro

Wnioskujący + 1 członek rodziny: 8966,68 euro

Wnioskujący + 2 członków rodziny: 11955,58 euro

Wnioskujący + 3 członków rodziny: 14944,47 euro

Wnioskujący + 4 członków rodziny: 17933,37 euro

+ 2988,89 na każdego kolejnego członka rodziny