ZWIĄZKI PARTNERSKIE WE WŁOSZECH – CONVIVENZA DI FATTO

Tam-ta-dam, Włochy w końcu zalegalizowały związki partnerskie, więc ten artykuł możecie uznać za nieaktualny. Po latach nieśmiałych prób przepchnięcia różnych form takich związków i związanych z tym protestów, tym razem się udało i na mocy ustawy nr 76 z 20 maja 2016 r. pary żyjące ze sobą bez ślubu zostały uznane prawnie.

Nowe przepisy rozróżniają dwa rodzaje związków:

• convivenza di fatto – dotyczący zarówno osób o orientacji hetero-, jak i homoseksualnej
• unione civile – związek osób tej samej płci

W dzisiejszym artykule zajmę się pierwszym rodzajem związków, a więc związkami partnerskimi obu płci.

Czym są convivenze di fatto?

Zgodnie z nową ustawą, convivenza di fatto to związek dwóch dorosłych osób, pomiędzy którymi istnieje stabilna więź uczuciowa, utrzymujących się nawzajem i otaczających się wzajemnie opieką. Nie ma tutaj znaczenia płeć, więc tego typu związek może zostać zawarty zarówno przez pary heteroseksualne, jak i gejowskie.

Rejestracja związku

Ponieważ włoskie prawo przewiduje obowiązek meldunkowy, rząd przyjął, że wystarczy być zameldowanym pod tym samym adresem i złożyć odpowiednie oświadczenie w urzędzie gminy. Zostaniecie wówczas wpisani do tej samej karty meldunkowej, a na wszystkich zaświadczeniach wydawanych przez gminę będziecie figurować jako członkowie jednej rodziny.

Oczywiście całkiem możliwe, jak to we Włoszech bywa, że każdy urząd będzie miał osobny druk do wypełnienia i osobne procedury, więc po szczegóły odsyłam Was do źródła.

Aby złożyć oświadczenie i uzyskać oficjalnie status pary, musicie:

• być pełnoletni
• być stanu wolnego – nie możecie pozostawać w związku małżeńskim (w tym za granicą) ani w innego rodzaju związku partnerskim uznanym prawnie
• nie możecie być ze sobą spokrewnieni

Brak meldunku nie przekreśla automatycznie Waszych szans na uznanie związku, jednak udowodnienie jego istnienia będzie na pewno bardziej skomplikowane, bo potrzebni mogą być np. świadkowie czy różnego rodzaju dokumenty wykazujące, że rzeczywiście jesteście parą.

Jakie prawa uzyskujecie?

Dzięki nowym przepisom, wiele praw przysługującym do tej pory jedynie małżeństwom zostało rozszerzonych również na osoby będące w związku partnerskim, np.:

• prawo do odwiedzin partnera przebywającego w więzieniu na takich samych zasadach jak w przypadku małżonka
• podczas pobytu partnera w szpitalu, prawo do odwiedzin, opieki i dostępu do informacji o stanie jego zdrowia
• możliwość wskazania partnera jako osoby, która może podjąć decyzję o Waszym leczeniu (jeśli choroba nie pozwala Wam na samodzielne decydowanie) oraz o kwestiach pośmiertnych, takich jak oddanie organów czy sposób pochówku
• w przypadku śmierci partnera będącego właścicielem mieszkania, w którym jesteście zameldowani, zachowujecie prawo zamieszkiwania go przez dwa lata (trzy lata w przypadku posiadania nieletnich lub niepełnosprawnych dzieci) lub przez okres równy okresowi trwania związku, nie dłużej jednak niż przez pięć lat – prawo to tracicie w przypadku wyprowadzki oraz w momencie zawarcia związku małżeńskiego lub nowego związku partnerskiego
• prawo do wstąpienia w najem mieszkania w przypadku wyprowadzki lub śmierci partnera, który zawarł umowę najmu
• związek liczy się w przypadku ubiegania się o mieszkanie komunalne (casa popolare)
• prawo do odszkodowania w przypadku śmierci partnera w wyniku przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez osobę trzecią

Umowa współżycia (contratto di convivenza)

Spokojnie, nie chodzi tutaj o podpisywanie umowy regulującej sprawy łóżkowe. ;) Prawo pozwala Wam na spisanie umowy, w której możecie ustalić zasady obowiązujące Was m. in. w kwestiach majątkowych. Nie możecie jednak nabazgrać jej po prostu na kartce i podpisać – przepisy wprowadzają pewne reguły, których musicie się trzymać:

• umowa musi mieć formę pisemną
• musi być spisana w obecności prawnika lub notariusza
• w ciągu 10 dni notariusz musi ją przesłać do urzędu gminy, w której jesteście zameldowani – jak widzicie, tutaj zameldowanie pod tym samym adresem będzie konieczne

W umowie możecie zapisać na przykład wybrany przez Was reżim majątkowy, wskazać wspólny adres zameldowania, zapisać zasady rozliczania wspólnych wydatków czy utrzymywania partnera w przypadku utraty przez niego pracy. W każdej chwili możecie dokonać zmian w umowie, korzystając z usług notariusza bądź prawnika.

Umowa współżycia może zostać rozwiązana zarówno za obopólną zgodą, jak i przez jedno z Was, przy czym konieczne jest wówczas poinformowanie o tym partnera za pośrednictwem prawnika bądź notariusza, który zajmuje się sprawą.

Oczywiście umowa przestaje automatycznie obowiązywać wraz z ustaniem związku.

Ustanie związku

Związek partnerski zostaje rozwiązany, jeżeli:

• jedno z Was wymelduje się (lub zostanie wymeldowane po wyprowadzce) ze wspólnie zamieszkiwanego mieszkania
• złożycie w urzędzie gminy wniosek o jego rozwiązanie – możecie zrobić to wspólnie lub jednostronnie (wówczas urząd poinformuje o tym fakcie drugą osobę)
• jedno z Was zawsze związek małżeński lub partnerski
• jedno z Was umrze